دوستی با بعضی آدم‌ها مثل نوشیدن چای کیسه‌ای است...
هول هولکی و دم دستی
باید چشید.
این دوستی‌ها برای رفع تکلیف خوبند، اما خستگی‌ات را رفع
نمی‌کنند.
این چای خوردن‌ها، دل آدم را باز نمی‌کند، خاطره نمی‌شود، فقط از سر اجبار می‌خوریشان که چای خورده باشی، به بعدش هم فکر نمی‌کنی.
